De Koning Kronikles

Thailand rouwt om het verlies van een grote koning. Zijne Majesteit overleed op 14 october jongstleden, op de leeftijd van 89 jaar. Zijn zoon wordt vermoedelijk de troonopvolger, maar die wil eerst een periode van rouw in acht nemen. De inwoners van Thailand zijn diep verslagen door het verlies. Zij waren bijzonder gehecht aan de koning, die enorm veel voor zijn onderdanen heeft gedaan in de 70 jaren van zijn regering.

Meer dan 200.00 mensen kwamen vandaag, zaterdag 22 october, bijeen om het koningslied te zingen en hem in alle plechtigheid te gedenken. Zie deze link.

http://www.nationmultimedia.com/news/breakingnews/30298182

A new litter of five georgeous Chihuahua pups were born in our home on September 23rd. Mother Mimi is busy caring for her pups.                                       We are proud of her achievement. Soon the eyes of the young ones will open.

Teruggevonden Boeddha beelden moeten onze stad gaan beschermen. Geloof je dat?!

Rediscovered images will have to protect our city. Do you believe that?!

Lees het artikel uit de Bangkok Post van 24 september 2015. Click on THIS Link to read more.

De wet voorschrijven          artikel uit Think Box, Bangkok Post van 31 juli 2013.

Oorspronkelijke schrijver: Arusa Pisuthipan, editor van Muse, een supplement van de Bangkok Post.         (Vertaling Dick de Koning)

     De Faculteit van Sociale Wetenschappen van de Srinakarin Wirot Universiteit heeft onlangs een onderzoek afgerond onder 1000 inwoner van de Bangkok metropool. Zij bevroegen hen over hun houding tegenover het vergaren van verdiensten (making merit), over de Asana Bucha (religieuze feest) dag  en andere onderwerpen gerelateerd aan het Boeddhisme.

     Bijna 75% van de deelnemers aan het onderzoek zeiden dat zij het belangrijk vonden om verdiensten te vergaren op belangrijke dagen van de Boeddhistische kalender, vooral als ze dat als familie deden bij de tempel.  Dat is op zich goed nieuws, vooral om te horen dat het lijkt alsof de meesten mensen zich nog willen toewijden aan het verrichten van goede daden op bepaalde dagen van het jaar.

     (Noot van de vertaler: Het is normaal in het Boeddhisme om te werken aan het verkrijgen van eigen verdiensten, vooral omdat die verdiensten worden bewaard voor je uiteindelijke toegang tot het Nirvana.  Vergaren van verdiensten kun je doen door bijvoorbeeld voedsel of geld te doneren aan de tempel, of aan instanties zoals weeshuizen, e.d.

Nirvana is de meest ideale staat waarin je je kunt bevinden na de dood, namelijk in het oneindige niets.  Niemand weet wanneer je in het Nirvana terechkomt. Dat kan gebeuren na vele reincarnaties.)

Een andere vraag in het onderzoek ging over het Luang Pu Nen Kham schandaal.

      Deelnemers aan het onderzoek werden gevraagd of het gedrag van deze ge-excommuniceerde monnik – die werd beschuldigd te leven als een filmster en die sexuale relaties had met te jonge tieners, plus zijn betrokkenheid bij fraude en witwas-praktijken – of dat gedrag had geleid tot verlies van hun geloof in het Boeddhisme.

     Ongeveer 51% gaf toe dat zij hun geloof in het Boeddisme kwijt waren geraakt en dat ze zich afvroegen waarom andere monniken met soortgelijk gedrag in het verleden nog niet waren opgepakt.

     Het is geen nieuws dat er schandalen zijn rondom monniken in saffraangele gewaden. In 1990 werd de monnik Nikorn Dharmavadi van de San Prong Tempel in Chiang Mai beschuldigd van het hebben van een sexuale relatie met  een vrouw. Dit werd veroordeeld als ‘parachik’, wat betekent dat dit een van de vier grootste ‘zonden’ is en een reden om ge-excommuniceerd te worden van de kloostergemeenschap. Hem werd gevraagd zijn gewaden te verwisselen voor burgerkleding. 

     Vier jaar later werd de nu beroemde Phra Yantra – wiens naam ironisch gezien betekent ‘vrij van begeerte’ – van de Sunyaram Tempel in Kanchana Provincie, schuldig bevonden van sex met een vrouw. Hij werd ook uit de tempel-gemeeschap gesloten en zocht later toevlucht  in de Verenigde Staten.

     Een jaar later werd het Thaise geloof in het Boeddhisme nog eenmaal sterk geschokt, toen Monnik Pawana Phutto van de Samphran Tempel in Nakhon Pathom schuldig werd bevonden van verkrachting van meisjes van een bergstam, die hij toestemming had gegeven om hun toevlucht te zoeken in de tempel.

Zo zijn er meerdere gevallen geweest door alle jaren heen. Gevallen van monniken die hun tempel-voorschriften en de wetten van het land met voeten traden. Monniken die burgers oplichtten. Andere die handelden in amphetamines. Monniken die pornografische films verkochten. Monniken die zich vrouwelijk gedroegen of zelfs overgingen tot het zich kleden als vrouw. Monniken die sex met vrouwen hadden - en ook met mannen.

     Voor velen en nagenoeg alle Boeddhisten is het saffraangele gewaad een symbool van vreedzaamheid, van onberispelijk gedrag, van zelf-opoffering en alle andere goede dingen. Degene die dit gewaad draagt wordt verwacht om een hogere standaard van moraliteit te tonen dan gewone burgers.

     Toegewijde leken-Boeddhisten streven ernaar om de 5 Grondregels te volgen in hun dagelijkse leven. Een monnik, echter, doet een belofte om niet minder dan 227 gedragsregels te onderschrijven. Monniken zijn niet toegestaan om sexuele relaties te onderhouden,  zij mogen geen alcohol drinken, niet stelen en geen mensen pijn doen of doden. Sommige van de minder bekende voorschriften spreken over het niet alleen mogen zijn met een vrouw, geen bomen te mogen vernielen of vernietigen. Het bed mag niet onopgemaakt blijven, opschepperig gedrag is verboden, zij mogen geen waterbron of container aanraken met vuile handen, ze moen niet liegen en het is hen verboden om sarcasme te gebruiken. 

     Terwijl monniken dus worden geacht die 227 regels in acht te nemen, zo zou het ook voor leken gemakkelijk moeten zijn om zich aan deze regels te houden. Leken-boeddhisten worden zowiezo geacht om een goed leven te leiden. Die verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij monniken!

     Monniken zijn de instrumenten van de Heer Boedha om zijn leringen te verspreiden. Hun saffraangele gewaad is het symbool van hun verantwoordelijkheden, die zij op zich hebben genomen – net zoals het uniform dat wordt gedragen door een doorsnee werknemer. Het is waar dat monnik-gerelateerde misdaden en controversies tijdelijk een schaduw werpen op het Boeddhisme. Maar dat betekent niet dat de leringen van de Heer Boeddha daarom minder waard zijn.

photo by Dominik Bamberger

Monniken of niet, wij allen zouden ons moeten richten op en moeten worden beoordeeld aan de hand van diezelfde morele standaard.

(Noot van de vertaler: dit artikel is bedoeld voor de verrijking van je kennis omtrent het Boeddhisme.            Vertaler heeft slechts zijn taak gedaan als vertaler.)

This is what several people have collected over time, very funny statements, as found in various public places.

Could not resist to withhold that from you.

In a Bangkok temple:

IT IS FORBIDDEN TO ENTER A WOMAN, EVEN A FOREIGNER, IF DRESSED AS A MAN.

Cocktaillounge, Phuket:

LADIES ARE REQUESTED NOT TO HAVE CHILDREN IN THE BAR.

Doctorsoffice, Bangkok:

SPECIALIST IN WOMEN AND OTHER DISEASES.

Drycleaners, Bangkok:

DROP YOUR TROUSERS HERE FOR THE BEST RESULTS.

In a Chiang Mai restaurant:

CUSTOMERS WHO FIND OUR WAITRESSES RUDE OUGHT TO SEE THE MANAGER.

On the main road to Bangkok, leaving Petchaburi.

TAKE NOTICE: WHEN THIS SIGN IS UNDER WATER, THIS ROAD IS IMPASSABLE.

On a poster in Hua Hin:

ARE YOU AN ADULT THAT CANNOT READ? IF SO WE CAN HELP.

In a City restaurant:

OPEN SEVEN DAYS A WEEK AND WEEKENDS.Ina cemetery Pattaya:

PERSONS ARE PROHIBITED FROM PICKING FLOWERS FROM ANY BUT THEIR OWN GRAVES .

Pranburi’s hotel rules and regulations:

GUESTS ARE REQUESTED NOT TO SMOKE OR DO OTHER DISGUSTING BEHAVIOURS IN BED.

On the menu of a Bangkok restaurant:

OUR WINES LEAVE YOU NOTHING TO HOPE FOR.

In a Go Go bar:

SPECIAL COCKTAILS FOR THE LADIES WITH NUTS.

Hotel, Hilton:

THE FLATTENING OF UNDERWEAR WITH PLEASURE IS THE JOB OF THE CHAMBERMAID.

Hotel, Hilton:

YOU ARE INVITED TO TAKE ADVANTAGE OF THE CHAMBERMAID.

In the lobby of a Pattaya hotel across from a Russian Orthodox monastery:

YOU ARE WELCOME TO VISIT THE CEMETERY WHERE FAMOUS RUSSIAN AND SOVIET COMPOSERS, ARTISTS AND WRITERS ARE BURIED DAILY EXCEPT THURSDAY..

A sign posted in Korat:

IT IS STRICTLY FORBIDDEN ON OUR BLACK FOREST CAMPING SITE THAT PEOPLE OF DIFFERENT SEX, FOR INSTANCE, MEN AND WOMEN, LIVE TOGETHER IN ONE TENT UNLESS THEY ARE MARRIED WITH EACH OTHER FOR THIS PURPOSE.

Hotel, Koh Samui:

BECAUSE OF THE IMPROPRIETY OF ENTERTAINING GUESTS OF THE OPPOSITE SEX IN THE BEDROOM, IT IS SUGGESTED THAT THE LOBBY BE USED FOR THIS PURPOSE.

Advertisement for donkey rides,

WOULD YOU LIKE TO RIDE ON YOUR OWN ASS?

Airline ticket office, Ubon Ratchatani:

WE TAKE YOUR BAGS AND SEND THEM IN ALL DIRECTIONS.

A laundry service in Pattaya:

LADIES, LEAVE YOUR CLOTHES HERE AND SPEND THE AFTERNOON HAVING A GOOD TIME 

Artikel van oud client, geplaatst met toestemming van het paar.

February 2, 2012 | Inspired By Family Mag

Loving Your Man When it Hurts Pt.1: For Better or For Worse Love is not love. Which alters when it alteration finds, Or bends with the remover to remove: O no! it is an ever-fixed mark. That looks on … Love alters not with his brief hours and weeks, But bears it out even to the edge of doom…. Sonnet 116Love that “bears all things, believes all things, hopes all things, endures all things” (I Corinthians 13:7) does not come from within. It can only come from God.

A couple of years ago, we celebrated our 25th Anniversary. Andre stood at the front of the church, handsome in his suit and tie. Again, I walked down the aisle, not in a long white gown, but in a lovely, royal blue dress, fit for the occasion. We were renewing our vows to love, honor and cherish each other but this time it was harder. Andre and I met at a mission’s convention in April and were married in July.  We were both thirty-one years old and understood that marriage was 99% commitment and the rest would fall into place.

Needless to say, we did not really know each other. Our backgrounds were similar: we were both raised in large Catholic families; both of us had lived in several locations growing up; we both graduated from the same bible college and had a calling to missions.Soon after we got married, we moved to Thailand to start our missionary life together. We studied language for a year and then I got pregnant. We had our struggles as any newlyweds: finances, communication, boundaries. And we learned.

But after several years of marriage, we felt like we needed counseling. We did not seem to be communicating well and I was getting depressed. But we were committed to each other and to the Lord. We lived from one counseling session to the next, Andre oblivious to the problem, but knowing that I was unhappy.We continued that way for over 20 years, when I went back to school to get a degree in Human Development for my teacher certification.

In one of my classes, one of students gave a report on Asperger’s Syndrome. Some of the indicators that she mentioned were that the person felt uncomfortable in a crowd, was focused and knowledgeable on a few topics, was unable to express feelings, was unable to empathize, and had a strong sense of right and wrong (a black or white mentality).I thought, “That sounds like Andre.”

The diagnosis was confirmed the following summer. Now we had something to work with, a reason for our misunderstandings. Now I did not blame Andre, but I did grieve over the things that I would not have with my husband and the things that I would have to learn to deal with. It is not always easy.

In fact, sometimes I find myself singing a song that was popular when I was a teenager. The lyrics go like this:I don’t like you, but I love you,Seems that I’m always thinking of youYou really gotta hold on me.It is our Father who has a hold on us. He brought us together for a reason.

The things that I saw in Andre before we got married – his love for the Lord, his faithfulness, his tenacity are what I focus on when I get discouraged. With God’s help, we are learning to listen to each other. Andre realizes that he is atypical. He now tells me that I could have married someone better than he.

The truth is, through all the ups and downs, the good and the bad, God brought us together and He is working in both of our lives for His glory. I love the man who cheered me on as I got my teaching certification and my Master’s Degree. And he loves the woman who stands beside him and supports him in his church planting efforts. We have both accomplished more married to each other than we could have otherwise.

A marriage made in heaven? Probably, but God lets us work out the details on earth. We thank the Lord that He promised to be right here with us as we walk this road together.Karen Provost is a mother of four, she serves as a missionary teacher at an International School in South America and supports her husband in his ministry as a church planter.

Photo Credits: Flickr-Mzpromise